(1,5 / 5)
Mocno zastanawiałam się, czy sięgać po trzeci tom Necroveta. Drugi nie wzbudził mojego entuzjazmu, jednak był lepszy niż pierwszy, więc licząc na dalszą tendencję wzrostową i większe doświadczenie autorki, postanowiłam zaryzykować. I jak to często bywa w takich wypadkach zawiodłam się prawie na całej linii. Czytaj dalej »
(2 / 5)
O Innych okrętach słyszałam dużo dobrego i ucieszyłam się, kiedy wymęczony egzemplarz wpadł mi w ręce na jakiejś wymianie książek. Wbrew pozorom historie alternatywne to trudny podgatunek fantastyki, trzeba nie tylko dobrze wybrać moment przełomowy, ale też przemyśleć wszystkie jego konsekwencje i rzadko komu udaje się stworzyć prawdopodobną wizję świata, który nie zacząłby się szybko rozpadać. Czytaj dalej »
(1 / 5)
Niezbyt pojętny uczeń mistrza Pankracego ucieka od wkuwania formułek i od samego mistrza kiedy tylko się da. Podczas jednej z takich ucieczek spotyka półboginię Faenirę, która opowiada mu historię księżniczki Daraeny, wnuczki królowej Ventris, i jej drużyny – żebraka-filozofa, naiwnego rycerza, drobnego złodziejaszka i córki nierządnicy. Deran nie jest co prawda zachwycony narzuconą mu rolą skryby, ale wie, że z bogami dyskutować nie należy. Nawet jeśli są bogami tylko w połowie. Czytaj dalej »
(3,5 / 5) Lubię książki z amerykańskiej serii wydawnictwa Czarne. Pokazują inne oblicze kraju który rości sobie prawo do bycia niedoścignionym wzorcem dla całego świata. czasem jest to oblicze piękne, czasem niepokojące. czasem przeraża, czasem brzydzi, czasem zachwyca. Ale za każdym razem nie pozwala przejść obojętnie. Oto więc kolejna książka która rozprawia się z amerykańskim mitem. Tym razem to mit Ameryki jako miejsca zamieszkiwanego przez światłych, tolerancyjnych, wspaniałych ludzi. Czytaj dalej »
(1 / 5)
Agata postanawia dopomóc swoim zszarganym nerwom, rzuca pracę redaktorki i zatrudnia się w osiedlowym przedszkolu. Jak się można spodziewać, w przedszkolu poza zbuntowanymi przedszkolakami można natknąć się na coś niezwykłego. Tym razem są to demony. I w sumie nie wiadomo co jest gorsze – czy oficjalni wychowankowie przybytku, czy ci tajni. Czytaj dalej »
(3,5 / 5)
Sława wraca do Starego Deszczyna w poczuciu porażki i zamiast cieszyć się na spotkanie z ukochaną babcią raczej wolałaby się przed nią ukryć. Na dodatek mieszkańcy miasteczka zachowują się co najmniej dziwnie, a spotkanie znajomych z dzieciństwa, czyli Kristal i Bambiego, pozwala znaleźć część odpowiedzi, ale też mnoży kolejne pytania. A pytania dotyczące takich kwestii jak: czemu po mieście biegają krwiożercze kiwi i czemu chodnik mówi, raczej nie należą do najprostszych. Czytaj dalej »
(3,5 / 5)
Tytuł… cóż, jest jaki jest. O dziwo nie wydała tego Agora, tylko Pruszyński. Ale i tak, podobnie jak recenzowane przez Varana Pastwisko, książka może odstraszać, nawet tych siedzących na krawędzi. I trzeba przyznać, że tytuł jest właśnie jednym z głównych problemów tej książki. Czytaj dalej »