(2,5 / 5)
Czy mając całą kartę dań do wyboru zamawiacie czasem schabowego z kapustą? Albo rosół? Mroźny szlak to literacki odpowiednik schabowego – znany, klasyczny, tradycyjny aż do przesady. I nawet nie można powiedzieć, że tym razem zamiast ziemniaków są frytki, żeby było ciut mniej tradycyjnie, albo że całość została polana egzotycznym sosem. Nie. Jest tradycja, podana z tradycją i tradycją doprawiona. Czytaj dalej »
(4 / 5) Skrzydła nocy znałam dotychczas tylko z pierwszego, tytułowego opowiadania. Pamiętam, że po jego lekturze pozostałam z głębokim niedosytem i przekonaniem, że najważniejsze nie zostało powiedziane. I rzeczywiście, dopiero lektura całości sprawia, że można docenić mistrzostwo autora i jego, jakże niezwykłą wizję. Czytaj dalej »
Roger Zelazny to klasyka. A o klasyce nie wypada mówić źle. Wszak to… klasyka. I wybacza się jej z tego powodu naprawdę wiele. Co więcej, Aleja to nie tylko klasyka postapo. To również klasyczna powieść drogi oraz klasyczna powieść o amerykańskich bohaterach rodem z dzikiego zachodu, brutalach o gołębim w gruncie rzeczy sercu, którym po prostu trzeba dać szansę by ukazali swą dobroć i szlachetność, nawet jeśli w trakcie tego ukazywania posypią się zęby. Jeśli komuś już zrobiło się za słodko i lekko niedobrze – trudno. Moi drodzy, to klasyk. Takie jest prawo klasyki. Czytaj dalej »