(2,5 / 5) Nie pamiętam już kto polecił mi serię Space Force. Podejrzewam, że algorytm Amazona – na ogół mu ufam, rozpracował mnie skubany nieźle. Chwała niech będzie naszym robotycznym następcom!
W każdym razie: sci-fi, osadzone w alt-teraźniejszości – lubimy, lubimy, z przyjemnością na ogół konsumujemy. Na ogół…
(5 / 5) Ta książka ma tylko 90 stron. Tylko. I aż. Wydawać by się mogło, przeczytasz ją jednym haustem. Godzinka, no może dwie. Nic bardziej mylnego. Czytasz Drobiazgi… i dzieje się magia. Coś w prozie autorki sprawia, że proste zdania, opisujące proste życie nabierają przedziwnej wagi i patosu. I czytasz tę książkę nie godzinę, nie dwie, ale kilka dni. A potem odkładasz z chaosem w sercu. Czytaj dalej »
(0,5 / 5)
Mieszanka space opery, kryminału, thrillera psychologicznego, powieści drogi i erotyki. W sumie – dlaczego by nie? Powieść była nominowana do Grand Prix Festiwalu Kryminalna Warszawa, co sugeruje, że wątki kryminalne odgrywają istotną rolę w fabule. Całość brzmiała dość dziwnie, ale w sumie zachęcająco.
Jak to zwykle bywa nominacje i lista gatunków to jedno, a książka to całkiem co innego. Ale zacznijmy od początku. Czytaj dalej »
(3,5 / 5)
Po serii depresyjnych książek o rynku pracy zabrałam się za ostatnią czekającą w kolejce – tą najlepiej ocenianą. Czytaj dalej »
(3 / 5)
Przyznaję, że przez całą książkę miałam jeden dylemat – nie wiedziałam czy popukać się w czoło, czy zachwycić szaleństwem autorki, która postanowiła odtworzyć we współczesnych realiach sceny z kryminału retro. I w sumie dalej nie wiem… Czytaj dalej »
(1,5 / 5)
Spodziewałam się zestawienia ciekawostek historycznych zaczynając od królów dłubiących w nosie, przez Einsteina, który przeznaczył nagrodę Nobla na alimenty, po plotki związane z życiem miłosnym (które, mam wrażenie, są obowiązkowe w tego typu książkach, więc ciężko by było się ich nie spodziewać). Szybko okazało się, że po pierwsze tytuł jest mocno mylący, a po drugie wtedy kiedy akurat zgadza się z treścią, ta treść jest mocno wybiórcza. Czytaj dalej »