Wreszcie udało mi się zdobyć ostatni tom sagi Północna Droga. I od razu lekkie zaskoczenie. Nie ma jednego narratora. Jest trójka młodych ludzi, najważniejszych młodocianych bohaterów, którym autorka oddaje głos. Już nie słuchamy historii opowiadanej przez dorosłych z dorosłej perspektywy i z dorosłą oceną sytuacji. Za to widzimy jak te same sytuacje oceniają dzieci, a później młodzież z ich własnej jakże odmiennej perspektywy. Czytaj dalej »

Po raz trzeci zanurzyłam się w historię wczesnośredniowiecznej Norwegii. Tym razem jednak autorka zmieniła nieco i miejsce i czas. Przesunęła historię nieco wcześniej i przeniosła ją poza granice Norwegii. Bowiem tym razem to Einar wyśpiewa nam swoją wersję historii. Po raz pierwszy w całej sadze jest to historia opowiadana z punktu widzenia mężczyzny. Jeśli jednak ktoś spodziewał się  typowej „wikińskiej” opowieści, może spokojnie odetchnąć. Autorka nie poszła w kierunku sztampowych rozwiązań. I nie zwolniła tempa. Czytaj dalej »

Drugi tom Północnej drogi jest jeszcze bardziej wciągający i porywający niż pierwszy. Teoretycznie poznajemy w nim… ten sam fragment historii co w tomie pierwszym. Ale zmianie ulega  coś bardzo ważnego. Zmienia się całkowicie optyka. Bowiem tym razem poznajemy historię z punktu widzenia Haldred. W pierwszym tomie sagi pani na Ynge niewiele razy występuje osobiście. Owszem pojawia się tu i tam, ale bardziej jest obecna jako cień – postać o której się mówi, którą się wspomina, ale która stanowi wyraźny dysonans w otoczeniu. Czytaj dalej »

Jeśli podobały się Wam takie trylogie jak  Krystyna córka Lawransa, czy Córka Wikingów, to tetralogia Elżbiety Cherezińskiej tym bardziej powinna przypaść Wam do gustu. Autorkę znałam dotąd tylko z powieści Korona śniegu i krwi , wiedziałam więc, że dobrze pisze, choć, jak pamiętacie jej zapędy w kierunku fantasy nie wzbudziły we mnie zbytniego entuzjazmu. Stąd  do Sagi podchodziłam nieco nieufnie zastanawiając się, jakimi to dziwnościami tym razem uraczy czytelnika Pani Elżbieta. Jednak, ku mojej niekłamanej uldze tym razem żadnych wstawek para-fantasy nie było. Była za to bardzo dobrze skonstruowana, ( choć z mocno wygładzonymi kantami) opowieść o ludziach żyjących we wczesnym średniowieczu na terenach dzisiejszej północnej Norwegii. Czytaj dalej »