(2 / 5)
Od wydarzeń opisanych w poprzednim tomie minęło kilka lat. Virion podróżuje po ościennych królestwach, z daleka omijając rodzinne Luan. Ilość blizn szermierza rośnie, a z nimi rośnie jego sława i ta bez problemu dociera nawet to Syrynix. Taida również nie próżnuje i w towarzystwie swoich dawnych szefów zaczyna dowodzić Zamkiem. Czytaj dalej »
(2 / 5)
Ostatni tom serii o młodości Viriona, ale nie ostatni w ogóle. Autor kiedyś zapowiadał tomów dwanaście i jestem ciekawa czy do tylu dociągnie. Mam też wątpliwości, czy ja tyle przeczytam.
W końcu wątki zbliżają się do finału, a Obława jest coraz bliżej uciekinierów. Czytaj dalej »
(1,5 / 5)
Viriona uciekającego przed cesarską obławą tym razem dopada przeznaczenie.
Jednak temu przeznaczeniu zależy bardziej na wódce niż na podrzynaniu komukolwiek gardła. I dzięki temu Virion awansuje w szkole życia i trafia na nauczyciela wyższego poziomu, czyli zapijaczonego szermierza – Horecha. Czytaj dalej »
Virion na zapomnianym końcu cesarstwa znalazł osadę pełną zbiegów, łotrów i wyrzutków, gdzie nikt o przeszłość nie pyta. Udało mu się stworzyć w miarę spokojny kąt dla żony, jednak nie na długo – zbliża się cesarska obława. A razem z obławą czarownica, mająca tylko jeden cel – znaleźć Viriona. Najlepiej żywego. Czytaj dalej »
Ziemiański po raz kolejny zabiera nas do świata Achai. Jednak tym razem nie plącze się po nim wojsko polskie, a księżniczki nie zostają szermierzami. Ba, Achaja się jeszcze nie urodziła. Za to poznajemy młodość największego szermierza – natchnionego, pozbawionego skrupułów typa do wynajęcia – Viriona. Czytaj dalej »