Jakoś nieszczególnie lubię zaczynać serie od drugiego tomu. Więc kiedy dostałam do przeczytania Płomień, stwierdziłam, że zacznę jednak od tomu pierwszego.
Lex była idealnym dzieckiem – spokojna, dobre stopnie, bardzo lubiana. A potem nagle się coś zmieniło i zaczęła… gryźć ludzi. W dzień, więc bycie wampirem raczej odpada. Rodzice w ramach resocjalizacji wysyłają dziewczę na wieś do wujka Morta. Lex jest przerażona, bo nie dość, że po raz pierwszy w życiu będzie gdzieś bez swojej siostry bliźniaczki, to na dodatek cywilizacja będzie bardzo daleko. Szybko okazuje się, że wujaszek wcale nie jest farmerem, a brak cywilizacji to najmniejszy z problemów… Czytaj dalej »