Henry ma sny. Nie byłoby w tym nic szczególnego gdyby nie to, że wampiry snów nie miewają. Na dodatek śni mu się słońce, czyli wampiryczna wersja Koszmaru z ulicy wiązów , przez co zaczynają go dopadać myśli samobójcze. Vicky stara się wspólnika pilnować i jednocześnie rozwiązać sprawę zaginionej mumii, która najprawdopodobniej wykończyła dwóch pracowników muzeum. Czytaj dalej »
Książkę czytałam dość nietypowo. Znaczy w połowie w oryginale, w połowie po polsku. Zaczęłam od oryginału i zdziwiona b
ardzo mało pochlebną opinią (delikatnie mówiąc) przerzuciłam się na tłumaczenie w okolicach połowy. Dzięki temu przeżyłam mały szok literacki – nie pierwszy raz co prawda, ale do tego trudno się przyzwyczaić. Jakbym czytała inną książkę… Owszem Vicky nadal prowadzi śledztwo i stara się pomuc wilkołakom na pośbę znajomego wampira, nadal ma kłopoty i nadal kłóci się z kim popadnie. Ale cała reszta, czyli podanie treści… koszmar. Czytaj dalej »
Świat w niedalekiej przyszłości czasami wygląda jak klasyczna kraina fantasy – nie ma prądu i żaden z przejawów techniki nie działa, ale jest magia i nisko latające zaklęcia. Czasami zaś jest jak znane RPG – technologia działa i ma się dobrze, tylko że po ulicach i ruinach wieżowców pałętają się obudzone dzięki magii wampiry, zwierzołaki i magowie. Czytaj dalej »
Ojojoj i cóż my tutaj mamy? Współczesność wymieszaną z retrospektywą w postaci pamiętnika głównego bohatera. Stop. Kto na boga w tym dziele jest głównym bohaterem? Czy współczesny człowiek, którego imienia tak naprawdę nie poznajemy, i który z jakiegoś powodu, do końca nie znanego czytelnikowi zjawia się w miasteczku? Czy człowiek z przed wieków, ostatni z książąt Atrtrox, którego pamiętnik – spowiedź poznajemy? Czy może szalony choć pozornie całkiem normalny profesor historii? A może każdy z nich po trochu? Na to pytanie nie ma tak naprawdę dobrej odpowiedzi. Czytaj dalej »
Za książkę zabrałam się zachęcona serialem. Nie był on może szałowy, ale na tyle oryginalny, że miałam ochotę sięgnąć po pierwowzór. Tym bardziej, że wychodzę z założenia, że literatura zawsze coś traci przy ekranizacji.
Vicky Nelson, kolejna twarda baba, złośliwa, kłótliwa i wredna. Tym razem nie mag czy inna najemniczka tylko była policjantka, obecnie detektyw (czyli zawód mało oryginalny, ale dotychczas raczej zarezerwowany dla bohaterów płci męskiej), która przypadkiem znajduje miejsce zbrodni. Dzięki temu wpada na swojego byłego partnera (z czego żadne z nich nie jest zadowolone), a jakby nieszczęść było mało to jej już i tak rozwalony świat, zaczyna sypać się jeszcze bardziej, kiedy nagle okazuje się, że rzeczywistość przestaje być znajoma, bo pojawiają się w niej nadprzyrodzone dodatki typu wampir. Do tego zjawia się Corrine – mistyczno-gotycka studentka, która niezbyt pomaga Vicky w utrzymaniu resztek spokoju ducha. Czytaj dalej »