Od jakiegoś czasu interesuję się dwoma zagadnieniami: historią kuchni i stosunków społecznych, takich na podstawowym rodzinno-wioskowym poziomie. Przyznaję uczciwie, że nie na tyle, żeby sięgnąć po sążniste opracowania historyczne, ale książki popularnonaukowe prędzej czy później wpadają w moje ręce.
Wieki bezwstydu co prawda trochę odstraszały tytułem, kojarzącym się z tanią sensacją, ale postanowiłam zaryzykować. I przyznaję, że było to miłe zaskoczenie. Po pierwsze dzięki stylowi autora, który o temacie sprawiającym trudność wielu pisarzom pisze lekko i naturalnie. Nie sili się na przaśny dowcip, nie dodaje pewności siebie wulgaryzmami, ani nie robi z tematu nie wiadomo jakiej sensacji, dzięki czemu książkę czyta się lekko i przyjemnie. Jest to zdecydowanie miła odmiana po kilku czytanych przedtem książkach.
Dzięki skupieniu się na starożytności nie mamy ani nadmiaru informacji, ani chaotycznego skakania po epokach, a autor opisuje kolejne hasła – zjawiska. Nie znajdziemy tu szczegółowej analizy historycznej ani rozkładania zjawisk i przyczyn na czynniki pierwsze. Jest krótko, interesująco a tło historyczne ogranicza się do niezbędnych informacji. I tak powinno być, dla bardziej zainteresowanych konkretnym tematem jest bibliografia na końcu książki.
Tych, którzy po tytule spodziewają się wariacji na temat Greya z kolumnami doryckimi w tle uspokajam (lub odstraszam…) – nic z tych rzeczy. Kamasutry nie będzie. Będzie za to o tym, kogo można/nie można całować publicznie. Jak wyglądało życie małżeńskie i czy miało coś wspólnego z współczesnym małżeństwem. Co można wyczytać z mitu o Achillesie, jeśli czyta się wystarczająco uważnie. O tym jak karano cudzołożników i co się działo łaźniach i na arenach.
Momentami brakowała mi ciut szerszego kontekstu, ale i tak dowiedziałam się paru ciekawych rzeczy o których nikt na historii nie wspominał, a szkoda.
Polecam, lekka, sympatyczna lektura popularnonaukowa.