“Pory roku” to ekskluzywny dom starców we Francji. Dożywają w nim swojego końca bogaci Rosjanie, zarówno ci biali jak i ci czerwoni, bo starość nie ma koloru. Po prostu jest i zrównuje, czy może raczej “podrównuje” wszystkich niezależnie od wyznawanych kiedyś poglądów. Pory roku to także nostalgiczna opowieść o przemijaniu, ludzkich wyborach, złożoności ludzkiego wnętrza, o sile ducha i o tym, że dobrymi chęciami można wybrukować piekło i narobić bardzo wiele szkód. Czytaj dalej »
Nie ukrywam, że do czytania tej książki zniechęcał i tytuł i wielkość. I podejrzliwość w stosunku do polskich autorów, którzy jak już piszą o historii współczesnej to… sami wiecie jak im to potrafi wyjść – albo przechył na tę nóżkę, albo na tamtą nóżkę. Tymczasem książka okazała się być bardzo dobrze napisaną historią typowej, no powiedzmy, że typowej rodziny polskiej żyjącej w parchatych czasach Gierka, przemian a potem, nie mniej parchatych czasach początku transformacji ustrojowej. Czytaj dalej »