(0 / 5) Rzadko kiedy nie kończę lektury. Po prostu taką mam zasadę, żeby dać autorowi szansę. Bo choć początek koślawy, środek mocno się  nie klei, to może jednak znajdzie się coś za co będzie można autora pochwalić. Czasem jednak trafi się gniot tak straszliwy, że  nie da się go czytać. No po prostu nie da i już! W sieci umysłów to właśnie jeden z tych przypadków. Czytaj dalej »