Wojna toczy się dalej, wrogie armie są coraz bliżej stolicy. Głównodowodzący gdzieś zniknął, a cesarzowa i tak ma większe zmartwienia na głowie. Kaden ma swoją wizję przyszłości, ale szybko orientuje się, że bez pomocy nie uda mu się jej zrealizować, a zdesperowany człowiek będzie szukał pomocy w nieoczekiwanych miejscach. Czytaj dalej »
Czas odkupienia, to kolejna książka eksploatująca motyw życia, które po atomowej zagładzie zeszło do podziemi i toczy się w tunelach metra. Czyli coś dla wielbicieli serii z metrem w roli głównej. Czytaj dalej »
Zapachniało nam kryminałem w starym, całkiem dosłownie starym stylu. Arszenikiem i starymi koronkami zapachniało. A z drugiej strony, w trakcie lektury nie mogłam się opędzić od skojarzeń z Moralnością Pani Dulskiej. Czytaj dalej »
Zapewne tak jak niejeden czytelnik nabrałam się na nazwisko twórcy Gry o Tron wywalone wielkimi literami na okładce zbioru opowiadań. Tak to jest, jak się nie czyta drobnego druczku… nawet na okładkach książek. Gdybym przeczytała, że to wybór pod redakcją pewno bym się zastanowiła. A tak, mam kolejną książkę, którą trzeba będzie potraktować jak typowy “wypadek przy pracy”. Czytaj dalej »
Opowieść podręcznej przyrównywana jest do Orwellowskiego Roku 1984. Ale dla mnie Opowieść jest od orwellowskiego klasyka znacznie bardziej przerażająca. Cóż, może po części wynika to z tego, że Rok 1984 w pewnym sensie się spełnił, więc kiedy sobie pomyślę, że i z tej koszmarnej wizji miałoby się coś spełnić, to dostaję dreszczy. Czytaj dalej »
Książki fantasy przyzwyczaiły nas do kolorowych intensywnych okładek. Okładek wręcz rozwrzeszczanych. A, jak sami widzicie okładka Mroczniejszego odcienia magii jest bardzo stonowana i bardziej kojarzy mi się z baśniami z mojego dzieciństwa niż z fantasy. I chyba właśnie dla tej okładki ją kupiłam. Czytaj dalej »
Kolejna książka islandzkiego Autora – i kolejna islandzka zbrodnia. Można by powiedzieć, że zbrodnicze działania na tej północnej wyspie trochę się globalizują, bo opisana historia to już nie jest proste „dał mu w łeb łopatą” albo „kilkanaście ciosów nożem, szukajcie motywu a kandydatów na mordercę zbyt wielu nie ma”. O nie – tutaj tak naprawdę nie ma pewności, czy jakieś intencjonalne działanie w ogóle się zdarzyło. Czytaj dalej »