(4 / 5) / 
(1 / 5)
To już druga po Ogniu przebudzenia książka ze smokami w (prawie) roli głównej jaka ostatnio wpadła mi w ręce. I druga w ostatnim czasie młodzieżówka, czy raczej jak to się teraz modnie zwie – romantasy. Tak naprawdę to bardziej skrzyżowanie Harrego Pottera, Igrzysk Śmierci z delikatnym dodatkiem Gry o Tron. No i z dorzuconym obowiązkowym mocno pieprznym kawałkiem. I tu nasuwa mi się kuchenne porównanie – jak przesadzisz z pieprzem to możesz zmarnować najlepszą potrawę. Autorce na całe szczęście nie udało się zepsuć całej opowieści, ale mocno anatomiczne opisy oraz lecące w drzazgi szafy nie były jakoś specjalnie istotnym urozmaiceniem fabuły. No ale co kto lubi – są tacy co nie zjedzą zupy bez dodatku maggi i tacy dla których książka bez dosłownego seksu to nie książka, więc nie ma co wybrzydzać. Czytaj dalej »
(2,5 / 5)
(2 / 5)
(3,5 / 5) Recenzję do tego tomu miałam wstawić już bardzo dawno. Ale jakoś ciągle się nie składało. Zawsze było coś ważniejszego. W efekcie musiałam książkę przeczytać jeszcze raz. I nie żałuję. Drugi tom jest zdecydowanie lepszy od pierwszego, głównie za sprawą nowej pary bohaterów – Kiliana i Lidii. Choć niby to rówieśnicy Teriany i Marka, są od nich zdecydowanie bardziej doroślejsi. Co z jednej strony sprawia, że ich linię zdarzeń czyta się przyjemnie, ale z drugiej podkreśla wszystkie słabości drugiego duetu. 
