Kontynuacja bestselerowego Stulecia chirurgów, ukazuje nam ciąg dalszy historii rozwoju chirurgii. Tym razem opowieść o odkryciach które popchnęły medycynę w przód i pozwoliły na leczenie chorób które kiedyś stanowiły wyrok śmierci  nie jest tak krwawa i przerażająca jak w poprzednim tomie.  Może dzieje się tak dlatego, że mniej tym razem jest przypominających opisy tortur zabiegów na ludziach, a więcej opisów eksperymentów na zwierzętach. Nie ukrywam jednak, że czytając o usuwaniu kawałków mózgu psom czy małpom też nie czułam się specjalnie komfortowo. Największe jednak wrażenie zrobiła na mnie historia leczenia raka krtani pruskiego następcy tronu, bowiem jak żadna inna odsłoniła prawdę o ludzkiej mizerii. Pokazała brutalnie, bez owijania w bawełnę, że lekarze są tylko ludźmi i nawet najlepsze odkrycia metody i wynalazki nie zdołają pomóc pacjentowi, jeśli trafi w ręce lekarza o przerośniętym ego, który nie będzie się umiał, chciał przyznać do popełnionego w diagnozie błędu.

Polecam.