Gdybyż tak istniała lista książek najgorszych…
Cóż, mam swoją własną listę, a „Szadź” zajęła na niej dosyć eksponowaną pozycję. Na szczęście nie kupiłem tego dzieła, Żona przyniosła je z biblioteki. A że czas wakacyjny nieco luźniejszy – zabrałem ją w piękne miejsce nad Sanem i przeczytałem. Przyznaję – od pewnego momentu było to już zajęcie dość masochistyczne – na zasadzie jakimi bredniami jeszcze uraczy nas Autor. Czytaj dalej »
Gdzieś na zagubionej słowiańskiej wsi młoda dziewczyna uczy się jak zostać Opiekunem – trochę lekarzem, trochę kapłanką, trochę wiedźminem. A Opiekun jest w wiosce niezbędny, bo zamek, w którym mieszkali władcy Doliny jest co prawda tylko malowniczą ruiną, ale w lesie nadal czają się bardzo realne potwory. Czytaj dalej »
Ja się chyba muszę napić. Herbaty oczywiście. Mocnej. Im mocniejszej, tym lepiej. Może ułatwi mi to przemyślenie i przetrawienie tego, co przeczytałam. Bo na Bora, nie wiem co to właściwie było. Czytaj dalej »
Do kolejnych wariacji na temat mitologii we współczesnej Ameryce przystąp! Była już mitologia grecka, rzymska i egipska, teraz czas na nordycką, która na dodatek może kojarzyć się z dobrze sprzedającymi się wytworami Marvela. I Nirvaną, skoro ma Kurta na okładce… Czytaj dalej »
Święta Hilda jest ponoć tak ważna dla Anglików, jak święty Wojciech dla nas. Można o niej powiedzieć, używając jednego z wielce popularnych określeń, że jest częścią mitu założycielskiego Anglii. I jest jedną z tych kobiet które “przeszmuglowały się ” do historii dlatego, że ich czyny uwiecznił kościół. Święta Hilda z Whitby jest wspaniała, piedestałowa i nieskazitelna. Nie może być inaczej skoro to … święta. Nicola Griffith zadała sobie jednak pytanie – czy święta zawsze była taka święta? I co ją do świętości doprowadziło – wiara, czy głębokie polityczne wyrachowanie. Czytaj dalej »
Steampunk. Zdobywca Locusa, nominowany do Hugo i Nebuli. Co prawda nominacje do Nebuli bywają różne, ale jest szansa, że nie będzie to powtórka z Mechanicznych pająków.
Gorączka złota. Seattle. Dr Blue tworzy maszynę mającą wydobywać kruszec na Alasce. Jednak machina zamiast tego wydobywa złoto z banków i Zgubę – zabójczy gaz zmieniający ludzi w zombie. Zdesperowani mieszkańcy budują mur dookoła centrum, żeby odciąć zgnilasów i gaz. Czytaj dalej »
Miał to być zbiór reportaży o współczesnej Białorusi. I niby nawet tak jest. Ale tak naprawdę to książka o ludziach, którym przyszło żyć w miejscu, które ma kilka konkurencyjnych wersji przeszłości, dosyć kuriozalną teraźniejszość i nader niepewną przeszłość. A zza rozmów Autora przeziera pytanie – czy oni czują się społeczeństwem, czy czują się narodem i – w końcu – czy uda im się nim pozostać. Nie, w książce właściwie nie ma bieżącej polityki – baćki Łukaszenki, jego pomysłów i jego ekipy. Co więc jest? Jest bagnista równina, która była już Świtezią, krainą Jaćwingów, Wielkim Księstwem Litewskim, częścią rosyjskiego imperium, areną kolejnych wojen – w końcu od czasów napoleońskich kto szedł z zachodu na wschód albo odwrotnie – to tędy. A kto szedł, to niszczył, palił, wybijał tych albo tamtych… A na koniec przyszedł Związek Radziecki ze swoimi koncepcjami – i, co gorsza, praktyką – społecznej inżynierii. Czytaj dalej »