Nie przepadam za antologiami, najczęściej są jak bombonierki, gdzie nigdy nie wiadomo na co się trafi. Niestety często są to bombonierki z kiepskich cukierni. Ale po ten wybuchowy zestaw dwunastu pisarek sięgnęłam bez wahania, mimo że tematyka „przekraczania granic” jest bardzo szeroka i zbiór mógł być od Sasa do Lasa. Czytaj dalej »
Ta książka jest jak senny koszmar. Niby wszystko wiesz, niby wszystko rozumiesz, każdy element układanki jest ci znany… osobno. Ale razem, razem nic nie pasuje do niczego. Nic nie jest takie jak powinno. I powiem wam, że jeśli nasza przyszłość ma wyglądać tak jak jak wieszczy Autor… to ja chyba podziękuję. Czytaj dalej »
Do sięgnięcia po książkę przekonała mnie… jej autorka. A w zasadzie jej polconowa prelekcja – uporządkowana, sensowna i upiornie logiczna. Czyt.: zapałałam do pomysłów Aleksandry Janusz nagłym i dzikim entuzjazmem, i postanowiłam zapoznać się z tym co autorka wyprodukowała.
Asystenta kupiłam dosyć ostrożnie – znaczy tylko pierwszy tom z całej trylogii, ale nauczona doświadczeniem wolałam nie ryzykować. I wiecie co? Żałuję jak cholera. Ale dla odmiany nie tego, że w ogóle kupiłam tylko tego, że nie kupiłam wszystkich trzech tomów od razu. Bo teraz cierpię i czekam, i doczekać się nie mogę, aż dostanę pozostałe dwa. Czytaj dalej »
Żniwiarz przeleżał w stertce do przeczytania prawie pół roku. Jakoś zawsze było coś ciekawszego, z ładniejszą okładką, albo po prostu coś, czego wyciągnięcie nie spowodowałoby zawalenia się całej misternie ustawionej sterty. Wreszcie jednak prawa fizyki zwyciężyły, sterta gruchnęła ze stosownym łomotem i na wierzchu objawił się Żniwiarz…. A skoro już się objawił, to go przeczytałam. I szybciutko zamówiłam pozostałe dwa tomy. Czytaj dalej »
Kolejna książka z cyklu – świetny pomysł, wykonanie co najmniej przeciętne. Pomysł prosty jak drut, ale chwytliwy. Otóż to, co my umownie nazywamy Niebem, Piekłem i Czyśćcem, to takie same światy jak nasz, tylko starannie od siebie oddzielone. Czasem jednak, za sprawą tej czy innej siły w oddzieleniu robią się dziury i przez nie do naszego świata mogą przenikać istoty z innych światów – chochliki, gobliny, demony, anioły i rzecz jasna… niepogodzone ze śmiercią duszyczki czyli zmory. Czytaj dalej »
Dom kupiony na Allegro, postawiony w środku niczego. Czytaj: w środku lasu. Bez wody, bez prądu. I, o zgrozo, bez zasięgu. Ale własny, z równie własnym psem i trochę mniej własnym czortem. Pies, co prawda, ma tylko trzy łapy, a czort wadę zgryzu, ale i tak jest pięknie. Czytaj dalej »
Nicka Pierumowa znam z cyklu “Pierścień Mroku” udanej serii, w której autor budując obraz Śródziemia 300 lat po wydarzeniach opisanych w drużynie pierścienia polemizuje z Tolkieniem i jego wizją świata. Wizja Pierumowa niezbyt mi się spodobała, ale o tym przy innej okazji. Byłam zatem ciekawa jak autor sprawdzi się w opowieści łączącej w sobie elementy steampunku i cyberpunku ( jak napisali mądrzejsi ode mnie, ja tu cyberpunka nie widziałam, już raczej high fantasy, a i to nie do końca), w dodatku przeznaczonej dla młodszych czytelników. Czytaj dalej »