(2,5 / 5)
Czy mając całą kartę dań do wyboru zamawiacie czasem schabowego z kapustą? Albo rosół? Mroźny szlak to literacki odpowiednik schabowego – znany, klasyczny, tradycyjny aż do przesady. I nawet nie można powiedzieć, że tym razem zamiast ziemniaków są frytki, żeby było ciut mniej tradycyjnie, albo że całość została polana egzotycznym sosem. Nie. Jest tradycja, podana z tradycją i tradycją doprawiona. Czytaj dalej »
(1,5 / 5)
Mocno zastanawiałam się, czy sięgać po trzeci tom Necroveta. Drugi nie wzbudził mojego entuzjazmu, jednak był lepszy niż pierwszy, więc licząc na dalszą tendencję wzrostową i większe doświadczenie autorki, postanowiłam zaryzykować. I jak to często bywa w takich wypadkach zawiodłam się prawie na całej linii. Czytaj dalej »
(2 / 5)
O Innych okrętach słyszałam dużo dobrego i ucieszyłam się, kiedy wymęczony egzemplarz wpadł mi w ręce na jakiejś wymianie książek. Wbrew pozorom historie alternatywne to trudny podgatunek fantastyki, trzeba nie tylko dobrze wybrać moment przełomowy, ale też przemyśleć wszystkie jego konsekwencje i rzadko komu udaje się stworzyć prawdopodobną wizję świata, który nie zacząłby się szybko rozpadać. Czytaj dalej »
(1 / 5)
Niezbyt pojętny uczeń mistrza Pankracego ucieka od wkuwania formułek i od samego mistrza kiedy tylko się da. Podczas jednej z takich ucieczek spotyka półboginię Faenirę, która opowiada mu historię księżniczki Daraeny, wnuczki królowej Ventris, i jej drużyny – żebraka-filozofa, naiwnego rycerza, drobnego złodziejaszka i córki nierządnicy. Deran nie jest co prawda zachwycony narzuconą mu rolą skryby, ale wie, że z bogami dyskutować nie należy. Nawet jeśli są bogami tylko w połowie. Czytaj dalej »
(1 / 5)
Agata postanawia dopomóc swoim zszarganym nerwom, rzuca pracę redaktorki i zatrudnia się w osiedlowym przedszkolu. Jak się można spodziewać, w przedszkolu poza zbuntowanymi przedszkolakami można natknąć się na coś niezwykłego. Tym razem są to demony. I w sumie nie wiadomo co jest gorsze – czy oficjalni wychowankowie przybytku, czy ci tajni. Czytaj dalej »
(3,5 / 5)
Sława wraca do Starego Deszczyna w poczuciu porażki i zamiast cieszyć się na spotkanie z ukochaną babcią raczej wolałaby się przed nią ukryć. Na dodatek mieszkańcy miasteczka zachowują się co najmniej dziwnie, a spotkanie znajomych z dzieciństwa, czyli Kristal i Bambiego, pozwala znaleźć część odpowiedzi, ale też mnoży kolejne pytania. A pytania dotyczące takich kwestii jak: czemu po mieście biegają krwiożercze kiwi i czemu chodnik mówi, raczej nie należą do najprostszych. Czytaj dalej »
(3,5 / 5)
Tytuł… cóż, jest jaki jest. O dziwo nie wydała tego Agora, tylko Pruszyński. Ale i tak, podobnie jak recenzowane przez Varana Pastwisko, książka może odstraszać, nawet tych siedzących na krawędzi. I trzeba przyznać, że tytuł jest właśnie jednym z głównych problemów tej książki. Czytaj dalej »