Po dużym rozczarowaniu trzema książkami nominowanymi do nagrody im. Zajdla naprawdę chciałam polubić Słowodzicielkę. Po pierwsze – liczyłam na to, że jednak poza książkami Marty Kisiel i Radka Raka nominowana została książka, która naprawdę na to zasługuje, a nie tylko ma dobry marketing na poczytnym portalu. A po drugie – Na nocnej zmianie było cudne. Lekkie, z pomysłem, zabawne i generalnie do tej pory żałuję, że autorka nie dostała za nie statuetki. Czytaj dalej »
Muszę przyznać, że autorka mnie zaskoczyła. Po przeczytaniu drugiego tomu nie sądziłam że główny bohater, Szymon Solański, może stać się jeszcze większym i bardziej antypatycznym dupkiem. Jednak już na pierwszych stronach detektyw S. przechodzi sam siebie i to wielokrotnie, co dość mocno zniechęca mnie do dalszego czytania. Czytaj dalej »
Pierwsza część przygód Gucia i doczepionego do niego człowieka nie rzuciła mnie na kolana, mówiąc delikatnie. Ale tragicznie też nie było, więc licząc na poprawę zabrałam się za drugi tom. Czytaj dalej »
Trochę na fali historycznych książek kucharsko-kulinarnych radośnie porwałam z półki na jakichś targach „monografię” o tym radosnym tytule. I przyznaję, że nie spodziewałam się po niej za wiele. Czytaj dalej »
Budajin, arabskie miasto gdzieś na skraju pustyni. Miejsce niebezpieczne, ale nadal przyciągające turystów. Miejsce, w którym wszystko można kupić.
Marîd Audran jest prywatnym detektywem, który niezbyt się przejmuje swoją pracą, jednak kiedy niedoszły klient zostaje zamordowany a znajomi zaczynają znikać, Marîd może zostać zmuszony do zrobienia czegoś, czego boi się najbardziej. Czytaj dalej »
Czy można połączyć kryminał z powieścią prawie historyczną i książką niemalże obyczajową? Okazuje się, że można. A co więcej, może to być połączenie bardzo udane. No cóż, nie od dziś wiadomo, że kundelki, to przefajne stwory. Także te książkowe “kundelki”. Czytaj dalej »
Kryminał w stylu Kinga, troszeczkę zatrącający o horrory a’ la Koontz. Brutalny. Krwawy. Z atmosferą zła i zagrożenia czającego się tuż za plecami. Obracasz się i … widzisz tylko bałwana ze śniegu. Ale wraz z bałwanem pojawia się on. Seryjny morderca. Inteligentny, przebiegły, okrutny, bawiący się i smakujący cierpienie i strach innych. Kiedy o nim myślę – widzę rozbrykanego i świetnie bawiącego się diabła. Na przeciw niego staje policjant, ale nie anioł. “Suchy” alkoholik, niepokorny, zgorzkniały, też nie stroniący od przemocy. Staje nie dlatego, że chce, czy musi, bo zawód. Staje, ponieważ to właśnie jego wybiera na przeciwnika morderca. I czasem czytając miałam wrażenie, że Hary Hole jest także ofiarą napastnika.
Kryminał trzyma cały czas w napięciu. Akcja obfituje w zaskakujące zwroty, wątki są dopracowane i logicznie dobrze osadzone, nie ma zbędnego ględzenia czy filozofowania, wątki poboczne nie rozpraszają czytelnika. Postacie są wyraziste, by nie rzec “krwiste”. Kawał naprawdę dobrej literatury, choć nie każdemu może się spodobać.
Osobiście polecam