(2,5 / 5) Nie pamiętam już kto polecił mi serię Space Force. Podejrzewam, że algorytm Amazona – na ogół mu ufam, rozpracował mnie skubany nieźle. Chwała niech będzie naszym robotycznym następcom!
W każdym razie: sci-fi, osadzone w alt-teraźniejszości – lubimy, lubimy, z przyjemnością na ogół konsumujemy. Na ogół…
(0,5 / 5)
Mieszanka space opery, kryminału, thrillera psychologicznego, powieści drogi i erotyki. W sumie – dlaczego by nie? Powieść była nominowana do Grand Prix Festiwalu Kryminalna Warszawa, co sugeruje, że wątki kryminalne odgrywają istotną rolę w fabule. Całość brzmiała dość dziwnie, ale w sumie zachęcająco.
Jak to zwykle bywa nominacje i lista gatunków to jedno, a książka to całkiem co innego. Ale zacznijmy od początku. Czytaj dalej »
(3,5 / 5) Do Gwiazd to typowa opowieść jakie w moich czasach zwano młodzieżówkami. I, którymi się wtedy zaczytywałam. Kto dziś pamięta, “Tych z dziesiątego tysiąca”, “Oko Centaura”, “Lalande 21185”? Dziś nazwalibyśmy je Young Adult. A ja nazwałabym je kosmicznymi baśniami. Ludzie w nich byli szlachetni, wszystko dobrze się kończyło, a kosmosu, w przeciwieństwie do dzisiejszych książek nie zamieszkiwały potwory, tylko co najwyżej szlachetni obcy. Czytaj dalej »
(3,5 / 5)
Stany Zjednoczone władają Ziemią jako supermocarstwo. A przynajmniej jej zasobami. Reszta państw wybiera się więc na Księżyc, żeby mieć możliwość wydobywania czegokolwiek. Jednak US nie zamierza dać odebrać sobie monopolu i na srebrnym globie ląduje sierżant Stark razem z resztą armii. Czytaj dalej »
(2,5 / 5)
Porucznik Daniel Leary, ku własnemu zaskoczeniu, nadal dowodzi korwetą Księżniczka Cecile. Jego przyjaciółka, była bibliotekarka, Adele Mundy dostaje oficjalny stopień wojskowy. I oboje znowu pakują się w międzyplanetarne kłopoty. Czytaj dalej »
(1 / 5)
Pierwszy tom serii przeczytałam dość dawno temu. Drugi wygrzebałam w ramach porządków w bibliotece i postanowiłam sprawdzić czy i tym razem całość będzie się opierała głównie na próbach udowodnienia, że bohaterka nie jest Honor Harrington. Czytaj dalej »
(0,5 / 5)
Nie przepadam za pomysłami literacko-ekologicznie słusznymi – już wielokrotnie przetworzonymi i przemielonymi. Ale kiedy autor cytuje sam siebie i wykorzystuje po raz kolejny te same pomysły i schematy, to jest to całkiem osobna kategoria „inspiracji”. Czytaj dalej »